Ik mag niet bang zijn!

Hey beste Toby-vriendjes.

Eindelijk komt het zonnetje er zo nu en dan eens door. Zeg nu zelf, het is de laatste tijd toch echt slecht geweest. Eigenlijk geen weer om een tweevoeter door te jagen. Maar daar kwam ik hier niet voor.

Willen jullie nu eens weten wat er met onze Babouchka gebeurd is? Neen?
Maakt niet uit, ik vertel het toch.

Wel Babouchka haar tandjes waren er heel slecht aan toe en het doktersvrouwtje zei dat die er uit moesten. Wel Tien. Zij ging die er uit trekken zei ze. Ooooo, dat zou ze bij niet moeten doen. "Jij bent een schrikkepiet", zei bazeke. Wat was dat nu weer, een schrikkepiet, een 'schrikkehondje' ja. Maar het is wel waar. Ik heb altijd heel veel lawaai, maar eigenlijk heb ik maar een klein bang hartje.

Maar goed, liever Babouchka dan ik.

Dus bazeke deed haar 's morgens naar het doktersvrouwtje en haalde haar 's avonds terug. Ik moest toch wel even lachen. Babouchka, ons mieke zonder zonder tanden.

"En, alles goed verlopen", vroeg bazinneke.

"Ja, maar er moeten nog twee kiezen getrokken worden", zuchtte bazeke. "Je ziet dat je geen bang moet hebben hé Toby. Babouchka heeft er helemaal niets van gevoeld."

Niet bang, niet bang! Zo te zien was Babouchka toch niet helemaal in haar gewone doen. Ik ben eens aan haar snuitje gaan snuffelen en ze was daar niet boos om. Dan zal ze wel geen pijn gehad hebben dacht ik. En ja hoor een beetje later was ze al aan het eten. Ja, ja eten en dat met tien tanden minder. Straf hé. 

Volgende week moet ik ook naar het doktersvrouwtje om naar mijn tandjes te laten kijken. Bazinneke zegt dat mijn tandvlees - dat is daar waar mijn tandjes in zitten hé - er ook niet zo goed uit ziet. Het doktersvrouwtje mag er wel eens naar kijken maar ze mag er geen uittrekken hoor, want eigenlijk ben ik toch nog een beetje bang.

En weten jullie waarvan nog?

Bazeke is vandaag thuis gekomen met zo'n kader. Dat heeft zo een vieze naam, een shilerij of zo iets. Dat doet mij denken aan de shiller  van enkele weken terug. En daar staat een lelijk gezicht van een tweevoeter op met zo iets op zijn kop zo. Bazeke heeft die shillerij aan de muur gehangen. 

 Als ik hier niets aan het vertellen ben, blaf ik er tegen.

Oeee, wat is dat een vieze tweevoeter. Daar heb ik nu ook zo een beetje schrik van zo."Je moet daar niet bang van zijn", zegt bazinneke, "dat is een schilderij van een arabier.  Bazeke heeft dat vele jaren terug nog gemaakt."

Een' shillerij' van 'bierdinges', van bazeke of nie, ikke toch een beetje bang!

Waf, waf, waf.... 

die kijkt maar vies.

Waf, waf, waf,...

Kijk nu zelf maar eens....

De schilder

Hallo lieve tweevoetertjes, hier ben ik weer .

Ik ben jullie nog niet vergeten hoor en zoals ik de vorige keer had beloofd wil ik jullie vandaag iets vertellen over een hele, maar dan ook een hele rare tweevoeter die hier bij ons in huis is geweest. Ja een heel rare hoor. Die was zo helemaal wit, zo wit als ik en onze Zembi. "Dat is die meneer zijn werktenue", zei bazeke, "en die meneer komt hier de muren schilderen." 

Bazeke was weer met zijn moeilijke woorden daar. Schillen of schildenen? Ik ben dan maar onmiddellijk aan het blaffen gegaan, want tweevoetertjes die in dezelfde kleur rondlopen zoals ik, daar heb ik het niet voor. Bazeke en bazinneke vonden het niet leuk dat ik zo kwaad was op die chiller of zoiets en ik moest van hen mijn mand in. 

Die witte tweevoeter zette overal vodden op de vloer en plastiek over de tafel en kasten. Ik had al bang dat hij ook nog iets over mij in mijn mandje zou leggen. Onder zo'n plastiek liggen doe ik niet graag hoor. Jullie misschien wel?

En toen deed hij van die grote potten open en nam een stok in zijn hand. Joepie, die wil met mij spelen dacht ik, maar mijn pret was vlug weg toen hij die stok in een emmer stak en zo maar op zijn ééntje speelde. 

En toen hé... Toen gebeurde het, jullie gaan mij niet geloven hé, maar die witte hé, die smeerde van wat in die pot zat op de muren. Dat vond ik wel het toppunt. Die mocht dat zo maar doen van bazeke en bazinneke. Ik mag mijn pootjes niet tegen de muur zetten maar die witte schillende tweevoeter die mocht dat wel!

Ik wipte vlug uit mijn mand. Ik wou wel eens zien wat er in die pot zat en dat zo maar overal op de muren kon. Ik stak dus mijn snuitje erin om eens goed te ruiken. Bah! Niet lekker hoor.

"TOBY AF", riep bazeke, "blijf van de verf af!"

Verf, weer zo'n moeilijk woord.

Ik keek op en kwispelde met mijn staartje. Dat doe ik altijd als men boos is op mij. 

Het bleek dan deze keer ook te helpen want bazeke, bazinneke en die witte chiller schoten in een lach.

"Zie je daar nu eens staan met je groene snuitje", zei bazeke.

Groen snuitje, groen snuitje? Bazeke hield mij zeker voor de gek. Mijn snuitje is zwart en dat is al altijd zo geweest. Tot nu dus, want toen ik met schele oogjes naar mijn neusje keek zag ik dat dat plots veranderd was. Groen dus.

"Ik zal dat wel afkuisen", zei die witte chiller. 

Ik zette het vlug op een lopen, terug naar mijn mandje. Ik wil niet dat andere tweevoetertjes aan mijn neusje komen.

"Doe ik wel", zei bazinneke.

Oef, dat was beter.

Ik ben dus die ganse dag en ook de dagen nadien uit die chiller zijn buurt gebleven en ben ook niet meer aan die potten van hem gaan ruiken. Zeg nu zelf, ik sta toch het best met een zwart snuitje. Of niet soms?

Toby is back in blog !

Hallo lieve tweevoetige lezertjes hier ben ik weer.

Toby is back!

(ik spreek nu ook al Engels hé)

Mijn bazeke zei dat ik terug van mij moest laten horen omdat vele van zijn vrienden en nog vele andere tweevoetertjes mij zo een beetje gemist hebben. 

En nu hoor ik jullie al vragen waar ik zolang gebleven ben en waarom ik hier niets meer kwam vertellen.

Wel, ik had geen tijd meer. Ik had het veel te druk met spelen. Jammer genoeg willen mijn vriendjes Zembi en Babouchka (wat een moeilijke naam toch om te blaffen) niet dikwijls meedoen."Wacht maar totdat jij ook zo oud zult zijn,"zegt bazeke,"je zal dan ook zo hevig niet meer zijn."

Ja, mijn twee vriendjes worden al wat ouder. Zembi wordt 13 jaar en Babou (zo is het veel gemakkelijker) is al 11 jaar geworden. Dat is oud hé.

Dus speel ik alleen. Bazinneke heeft mij zo'n rubberen kip meegebracht van 'Tom & co'. Dat is een hondenwinkel.Niet alleen voor hondjes, maar ook nog voor andere diertjes. Katten en vogeltjes. Het zijn niet mijn beste maatjes maar die moeten we toch ook verzorgen zegt bazeke. Ik blaf liever op hen of loop achter hen aan.

Maar wat was ik hier nu weer aan het vertellen?

O ja! Die kip dus. Wat kan die lawaai maken! Telkens ik die vast neem begint die te schreeuwen. Ik dan maar lekker in haar bijten en de lucht ingooien en toch blijft die verder doen. We weten beiden van geen ophouden totdat bazeke het lawaai beu wordt. "Heb je nu bijna gedaan Toby?" vraagt hij dan.

Maar ik doe dan of ik hem niet gehoord heb. Ik hoor alleen maar wat ik graag hoor zegt hij dan.

Ik ben altijd al zo'n deugniet geweest. 

Ik wordt bijna 6 jaar en zal nu ook niet meer veranderen. Hi hi. 

Als ik die schreeuwende kip beu ben, dan is het mijn beurt om lawaai te maken.

Ik ga dan voor het raam zitten en blaf op elke viervoeter, groot of klein, die voorbij komt. En ook op sommige tweevoeters durf ik al eens blaffen. Vooral als ze zich wegstoppen onder een dekentje.

Dat is een hoofddoek zegt bazeke. 

Ik heb niet graag dat ze zich verstoppen en daarmee, een dekentje is om op te slapen.

"Jij bent een echte racist,"zegt bazeke. Weeral zo een raar woord. Bazeke gebruikt toch veel van die moeilijke woorden hoor.

En als ik dan zo blaf hé, dan komen Zembi en Babou ook meedoen. Wij zijn dan zo een echte rockgroep zoals de "Jacksons five". Wij zijn dan de "Terriers three".

En na dat optreden ben ik wel héél, héél moe en ga ik een beetje slapen voor het haardvuur. Om dan even later met bazeke te gaan wandelen.

Jullie zien nu toch wel in dat ik niet veel tijd meer over heb om mijn verhaaltjes te vertellen.

Maar ik ga mijn best doen. Ik zal in mijn hondjesagenda een plaatsje vrijmaken.

Tot binnenkort.

Ach ja, ik was nog iets vergeten te zeggen over een vreemde tweevoeter die bij ons thuis van alles met de muren en het plafond heeft gedaan.

Dat zal voor de volgende keer zijn.

Toby.

Oogjes dicht...

Hallo beste tweevoetertjes, hier weer wat nieuws van mij.

Jullie geloven het of niet, maar Tobyke heeft weer eens een probleempje. 

In plaats van de jeuk op mijn velleke kreeg ik het nu aan mijn linker oog. Eerst was het maar een beetje gekriebel maar langzamerhand begon het toch pijn te doen en kwam er iets uit mijn oogje.

Bazinneke zag dat er wat mis was en had bazeke er bij geroepen. "Jaja," zei hij, "ik zie het al. Toby zijn oog is ontstoken en er loopt wat etter uit."

"ETTER". wat een raar en vies klinkend woord . Dat had ik nog nooit gehoord.

"Zou je er niet mee naar de dierenarts gaan," vroeg bazinneke. 

"We bekijken het morgenvroeg nog wel eens," zei bazeke. "Indien het niet beter is maak ik wel een afspraak."

En wat hadden jullie nu gedacht? De dag nadien kreeg ik mijn oogje niet meer open. Het zat helemaal dicht geplakt met die opgedroogde dinges, ja dat vies woord, etter.

"Ja jongen, dat ziet er toch niet schitterend uit."zei bazeke. "Ik zal het eens proper maken.

Hij nam een washandje met lauw water en reinigde mijn oogje hiermee. Het deed geen pijn hoor en ik was blij dat ik het terug open kon doen.

Bazeke telefoneerde met het hondendoktersvrouwtje om een afspraak te maken. "Deze avond kunnen wij gaan," zei hij. "Maar nu beginnen wij aan onze ochtendwandeling." Bazeke moet het woord "wandelen" maar één keer uitspreken en wij staan met ons drieën kwispelend met ons staartje om hen heen. Tijdens de wandeling kwamen we zoals gewoonlijk veel andere hondjes tegen. Ik had nogal veel aandacht van de hondenvrouwtjes. Ik vond dat toch wel vreemd, meestal keken ze niet eens naar mij om.

"Als jij zo met je oogje blijft pinken gaan alle teefjes achter je aan gaan lopen,"zei bazeke.

Toen begreep ik pas mijn succes.

Toch had ik liever gehad dat mijn oogje geen zeer deed.

Het was lang wachten tot dat het avond was en ik samen met mijn bazeke naar het hondendoktersvrouwtje kon gaan. Ik mocht voor één keer in de auto vooraan naast hem zitten op weg er naar toe. Nu kon ik eindelijk eens zien wat hij daar vooraan altijd doet, vreemde dingen hoor.

Hij heeft dan zo een groot rond ding vast en daar draait hij mee. Soms laat hij dat met één hand los om aan stok naast hem te trekken. En hij doet dan ook nog rare dingen met zijn voeten.

Bazekes hé!

Het hondendoktersvrouwtje was zoals altijd heel lief tegen mij. En omdat zij zo lief was mocht ze zonder probleem naar mijn linker oogje kijken. "Het zijn twee soorten van infectie," zei ze tegen mijn bazeke. " Eentje is niet zo erg, het andere moeten wij toch opvolgen. Ik wil jullie volgende week terug zien. Je kan Toby zijn oogje zuiver maken met deze reiniger en deze zalf die je zeker vier maal daags  op het onderste ooglid moet aanbrengen."

Zij gaf aan bazeke een plastiek busje (Ophta-clean) en een tubeke (Gloveticol) mee.

En dat was het dan, wij terug naar huis.

"En vertel, wat is er met onze Toby."vroeg bazineke, waarop bazeke het hele verhaal deed. 

Diezelfde avond nog werd er van die zalf uit dat tubeke in mijn oogje gedaan. 

We zijn nu al drie dagen verder en het is al véééél beter. Ik moet al niet meer zo op de hondenvrouwtjes pinken en mijn oogje plakt niet meer dicht als ik 's morgens wakker wordt.

Het hondendoktersvrouwtje zal tevreden zijn volgende week en wij ook allemaal.

Wat zo'n dichtgeplakt oogje toch allemaal met zich meebrengt, niet?

Tot de volgende keer tweevoetertjes.

Toby.

Oei, ik durf bijna niet meer ...

Hallo tweevoeters,

ja hier is Toby weer eens. Ik durf bijna niet meer naar hier te komen. Hond(man), hond(man),hond(man), wat is het nu al weer héééél lang geleden.

Nu willen jullie natuurlijk weten hoe dit komt . Wel hmmm, vooreerst was er nog steeds dat jeukprobleem waar ik het de laatste keer over had. Dat heeft heel  lang geduurd voor ik daar van af was. En eerlijk gezegd, het is nog steeds niet helemaal gedaan. Af en toe heb ik nog wel eens hevige jeuk. Jullie zullen mij niet geloven, maar ik heb pilletjes moeten nemen, pilletjes, zoveel dat ik er ook nog eens buikpijn van kreeg. Bazeke en baazinneke die propten mij helemaal vol met die vieze dingen. "Het is voor je eigen goed", zeiden ze dan. En zij dan maar denken dat ik hen geloofde. Maar ja eind goed , al goed en Toby nu veel gezonder.

Maar dat is niet de enige reden waarom het zo lang geduurd heeft voordat ik jullie mijn verhaal kon doen.

Bazeke had er plots niets beters op gevonden dan een ander computer te kopen. Hij kwam op een dag met zo'n heel grote kartonnen doos binnen en zei: "Het zal nu allemaal een stuk sneller gaan. Ik gooi die rommel van Microsoftdinges buiten."

"Heb je dan een nieuwe computer gekocht?" vroeg bazinneke. 

"Een computer, een computer, neen hoor ik heb een Mac gekocht"

Ik kreeg plotseling hevige jeuk bij het idee dat bazeke zo een beetje gek geworden was, zo hé"

"Vanaf nu is het Mac", zei hij en haalde uit die grote kartonnen doos zo'n groot scherm tevoorschijn. "Zo wat denk jullie er van",vroeg hij. "Hier is hij mijn Mac OS, 27 inch, intelcore 5, 4 giga geheugen en 1 tera opslag."

Ja, nu begon hij ook al latijn te spreken. Daar was echt iets mis met hem. Hij ruimde het oude scherm,  de desktop en al wat in zijn computerkast stond op en plaatste dat grote scherm in de plaats.

"Dan beginnen wij nu aan een nieuw tijdperk", zei hij.

En ja hoor dat ding werkte net zoals die computer maar dan helemaal anders. Ik heb dus een hele tijd moeten oefenen voordat ik met dat ding overweg kon. maar geloof het of niet dit is veel gemakkelijker.

Dus op mij moeten jullie niet zo kwaad zijn, het is allemaal bazeke zijn schuld. Maar ik beloof jullie dat het nu niet meer zo lang zal duren voordat ik nog een verhaaltje schrijf.

Hou jullie goed tweevoetetjes,

Toby vanop de MAC ;o)

Het jeukprobleem.

Hallo tweevoetertjes, hier ben ik weer. Ja ja ik weet het, het is al weer heel lang geleden. Maar stel jullie maar eens in mijn plaats, jullie zouden er ook niet veel zin in hebben om hier al krabbend wat verhaaltjes te komen vertellen.

Ik ben dus met mijn jeukprobleem naar het hondendoktersvrouwtje geweest. Het is te zeggen ons bazinneke heeft mij tot daar gebracht met de auto, want zo ver kan ik niet stappen hoor. Nu ja dat denk ik toch.

Ik had zo hard gekrabd dat er op mijn zij al een plaatsje was waar geen haar meer stond. Ik kon er echt niets aan doen, zo jeuken dat het daar deed en ook aan mijn pootjes.

Het doktersvrouwtje heeft mij toen helemaal onderzocht en weet je wat die toen tegen ons bazinneke zei?

"Uw Tobyke is door een vlo gebeten en hij reageert hier allergisch op." Ze was weer daar met haar moeilijke woorden.

Ik vlooien, dat kan toch niet, bazeke of bazinneke doen elke maand zo van dat vies stinkend  en vettig spul in mijn nekske. En dat doen ze ook bij Zembi en Babouchka.

En die hebben geen last van die vieze beestjes.

"Ja dat kan toch wel", zei het doktersvrouwtje, "wij zullen hem terug opnieuw moeten behandelen met een ander soort product".

Lap, daar stond ik weer voor schut. Weer van dat vies spul in mijn haartjes.

"En ik zal hem nu een spuitje geven van...."Wacht even hé, nu moet ik aan mijn bazeke vragen of hij dat raar woord voor mij wilt opschrijven.

"cortisone"

Amai, ons bazeke schrijft ook maar scheef.

Ja dat is het cortidinges.

Nu zullen jullie denken dat Toby na een weekske van zijn jeuk af was, maar niets is minder waar. Ik kreeg nu ook heel erge jeuk tussen mijn nageltjes en ik maar likken en likken en likken. Dus jullie begrijpen het al, ik terug naar het hondendoktersvrouwtje. " Je bent een dure vogel", zei bazinneke. Soms denk ik dat bazinneke niet goed ziet. Ik ben toch geen vogel hé. Wie heeft er nu al een vogel gezien met vier pootjes?

Het hondendoktersvrouwtje heeft mij twee soorten pillekes meegegeven. Dat vindt ik goed. Pillekens die neem ik graag want bazeke verstopt die altijd in een stukje paté. En paté lust ik graag. Bazeke denkt dat ik niet weet dat daar pillekes in verstopt zijn, hi hi, hij moest eens weten. Ik ben niet van gisteren hé tweevoetertjes.

En ik kan jullie zeggen dat die echt goed helpen. Mijn jeuk begint zo langzaam aan te verdwijnen. Ik heb er weer zin  en blaf naar hartenlust op de katten .

Vooral op Frits, de kat van de buren.

Daar vertel ik jullie de volgende keer wat meer over.

Tot dan,

Toby.

Ik zal eens iets vertellen...

Hallo tweevoeters,

Ik kom jullie vertellen dat het hondendoktersvrouwtje mij morgen kan ontvangen. Ze is juist terug uit verlof. Het zou zo een beetje gaan tijd worden want iedereen wordt hier stapelgek van mijn krabben.

En wat moet ik dan wel niet zeggen? Ik zit er wel mee hé. 

Dus ik hoop dat het hondendoktersvrouwtje mij vlug kan helpen. Liefst geen spuitje hoor.  "Als het moet, moet het", zegt bazeke. Maar die heeft gemakkelijk spreken, zijn velleke is zeker tien keer dikker dan dat van mij. Dan maar pillekes voor mij. Die zijn heel lekker. Dat geloven jullie niet hé, maar bazeke of bazinneke doen daar paté rond, of kaas of hesp. Mmmm, dat is lekker. En dan moeten mijn vriendjes Zembi en Baboucha dat natuurlijk ook hebben. Ja, wier hier pillekes moet nemen maakt de anderen ook gelukkig. Dat krijgen wij anders niet hoor. Wij moeten het altijd doen met die droge korrels. Die zijn wel lekker, maar af en toe zo eens iets anders,mmmmm.

Juist zoals op de zondag, dan wilt bazinneke altijd een eitje bij haar broodjes en ons bazeke kookt dan één eitje meer voor ons. Daar kunnen wij van smullen. Elke zondag is een feest voor ons. 

En als bazeke en bazinneke zo in de zomer buiten eten klaar maken op zo'n vies dinges, zo een barbedinges, jullie weten wel een BBQ, dan is het ook feest voor ons hoor. Dan krijgen wij de beentjes van de ribbekes. Maar niet te veel hé. Ik had zo op een keer die van mijn vriendjes gepikt, waf waf (hi hi). En ik maar stiekem smullen, totdat het teveel was en Tobyke weer alles wat in zijn maagske zat weer moest uitspuwen. Braken noemen ze dat geloof ik.

Dat was die dag dat onze Vic op bezoek was.

Die kennen jullie nog niet hé. Wel Vic  die zou ook opa en oma moeten zeggen tegen bazeke en bazinneke, maar dat kan hij nog niet. Daarvoor is hij nog een beetje te jong. Maar hij wilt al wel met mij spelen. Als hij heel kleintjes was dan durfde hij aan mijn haartjes trekken, maar dan mocht niet van bazeke hé.

Nu is het een lief manneke en hij aait mij net zo zacht als jullie dat zouden doen. Allez, dat denk ik toch van jullie. Ik zal aan bazeke vragen om hieronder een fotoke van hem te laten zien. Ik kan hier wel schrijven, maar fotokes plaatsen dat is een ander paar mouwen.

Zo, ik ben er weer mee weg met jeukende pootjes en velleke.

Ik laat jullie nog wel weten hoe het afgelopen is bij het hondendoktersvrouwtje.

Tot waf.

Toby.

En hier onze Vic.

Even verschieten!

Hallo tweevoeters hier de vierjarige Toby.

Wat ik jullie nu ga vertellen was effen verschieten voor mij en mijn twee vriendjes.

Vorige vrijdag verliep zoals andere dagen alles zijn gewoon gangetje, totdat ons bazinneke thuis kwam van haar werk en bazeke zei dat ze onmiddellijk moesten vertrekken. "Wij blijven niet lang weg", zei bazinneke.

Ja watte, niet lang ! 

Ze zijn hééééél lang weggebleven. Wij maar wachten, 1 uur, wachten, 2 uur, wachten, 3 uur en nu komt het.

Plots ging de garagepoort open en er reed een vreemde auto binnen. Inbrekers dachten we en wij blaffen natuurlijk, want wij zijn goede wakers. Wij zouden hen eens een leuke ontvangst bezorgen die ze niet snel konden vergeten. Wij stonden al aan de deur van de woonkamer om hen te bespringen.

"Hela, wat rustiger hé mannen", hoorde wij roepen.

Wat keken wij raar op zeg. Was dat de stem niet van ons bazeke?

"Ja ja, wij zijn het", riep bazinneke.

Nu kon ik echt niet meer volgen hoor, het waren ze toch. Begrijpen jullie dat ? Zij vertrokken met een grijze auto en kwamen met een zwarte terug. Dat ging boven mijn hondepetje hoor.

"Komen jullie maar eens kijken", zei bazeke toen hij de deur voor ons open deed. "Daarin kunnen jullie volgend jaar met ons mee naar Frankrijk. Kijk hier is jullie plaats."  

Ik was nog geen klein beetje nieuwsgierig en wou zien of wij even veel ruimte hadden als in die andere en ja hoor, meer dan genoeg. Ik zou wel wat hoger moeten springen en als dat niet ging zou bazeke mij moeten  opheffen net zoals hij met Zembi en Babouchka doet.

"En goed gekeurd om tot bij Emma te gaan?",vroeg hij.

Alleen ik blafte van "ja". Mijn twee vriendjes liet het onverschillig. Zij zijn snel met alles tevreden en niet zo kieskeurig als ik.

Dat wordt dan weer dolle pret, op bezoek bij Emma. Die kennen jullie niet hé. Wel die zegt tegen bazeke en bazinneke "papi en mami". Dat is Frans voor "opa en oma". En die zegt dat omdat ze Frans spreekt, juist zoals ik soms doe of toch probeer te doen. En die Emma hé is 2 jaar ouder dan ik en die speelt veel met ons en om te spelen moet je geen Frans verstaan. Dat is in alle talen hetzelfde heb ik mijn bazeke eens horen zeggen. Ik zal hem vragen om hieronder een fotoke van haar te zetten.

Jammer dat het nog zo lang duurt. Ik zou al weg geweest zijn.

Maar dan had ik jullie dit niet kunnen vertellen natuurlijk.

Toby.

Ikke terug hier sé

Hallo tweevoetertjes, hier ben ik weer Toby.

Willen jullie nu eens wat weten ? 

Het is vandaag mijn verjaardag. Ja ja ik verjaar ook al eens hé.

Ik ben vandaag 

4

jaar

geworden.

Wat vinden jullie daarvan.

En ik maar wachten op mijn cadeautje, maar juist niks gekregen. Ja, ik krijg geen snoep meer hé. Jullie weten het al wel. Tobyke is te dik en moet een beetje regimen. Da's ook een vies woord hé.
Maar dat is geen erg hoor, ik heb deze morgen een extra dikke knuffel van mijn bazeke gekregen en daar juist als bazinneke van werken kwam ook zo'n hééééél grote knuffel hé.

Ik ben nogal met mijn gat in de boter gevallen , zo'n lieve bazekes. 

Maar mijn vriendjes Zembi en Babouchka die hebben mij maar eens vies bekeken? "Wordt gij ook al zo oud snotter " zag en hoorde ik ze denken.

Ik wilde er vandaag een groot feest van maken met barbeque en al van die dingen, maar ja jullie hebben het ook gezien hé. Het regende pijpestelen en dat hebben mijn vriendjes niet graag. Dus hebben wij binnen maar een beetje met ballekes gespeeld en ons bazeke een beetje, ja een héééél klein beetje op zijn zenuwen gewerkt.

Ik vind dat heel goed, zo krijgen wij tenminste zijn aandacht. 

Nu ga ik hier stoppen want ik hoor hier paardjes voorbij komen en daar wil ik samen met mijn vriendjes eens goed gaan op blaffen.

Als jullie nog een geschenkje voor mij hadden mag je dat altijd komen brengen . Jullie weten waar ik woon hé.

Zo, tot nog eens,

Toby.

PS: hieronder nog een fotoke, 

Hier zie je hoe vermoeiend ons leven kan zijn.

Ik ben die links .

Jullie mogen ook jullie mening zeggen hieronder hé.
En ook eens op die reklamekes drukken.
Elke keer dat je er op klikt heb ik een snoepje meer.
Goed gezien van mij hé.

Platte rust.

Hey,

Hier ben ik weer Toby,

Ja beste tweevoeters, ik heb de laatste dagen niet veel kans gekregen om het computerke te kunnen gebruiken. Bazeke heeft hem altijd in beslag genomen en als ik al eens de kans had dan was ik veel te moe of had geen zin. Moe, vraag je je af, van wat kan zo'n kleine viervoeter nu moe zijn?

Wel geloof het of niet, een vlieg heeft mij de hele nacht wakker gehouden en mij niet alleen hoor. Ook ons bazinneke was wakker en ons Babouchka ook. Het was eigenlijk zo'n klein beetje Bouchi-bouchi haar schuld. Die vlieg, zo'n dikke zwarte hé, een dol zeggen jullie, zwermde rond haar oren en zij heeft er grote, groter dan die van mij en zeker groter als die van jullie. Hihi.... Zij vond dat niet zo plezant en is dan maar achter haar gaan jagen. Van al dat gejaag werd ik ook wakker en ben lekker mee gaan doen. Dan in de ene hoek van de kamer, dan in de andere, wat hadden wij pret. 

Maar toen deed bazinneke het nachtlampje aan en zei: "Wat is dat hier allemaal, kunnen jullie niet wat stiller zijn?" Totdat ook zij die bromvlieg in de gaten kreeg. "Ha zo", zei ze, "daar is de dader." En toen zette zei ook de jacht in. Soms begrijp ik jullie toch niet hoor. Eerst moeten wij stil zijn en dan gaan jullie meedoen. 

Bazinneke werd het snel beu en zei toen: "Kom op, het is genoeg geweest, er wordt weer geslapen. Zo dadelijk wordt bazeke ook nog wakker". Daar moest ik toch om lachen hoor. Bazeke wakker worden, die wordt van niets wakker. Hij snurkte rustig verder. En onze Zembi die had ons de hele tijd, afwisselend met linker en rechteroog  aangekeken. Daar maakt die zich op zijn leeftijd niet meer zo druk om.

"Zo, terug slapen nu", zei bazinneke en knipte het licht uit. 

Babouchka en ik bleven nog een hele tijd luisteren. Wij hoorden de bromvlieg niet meer. Misschien had zij ook naar bazinneke geluisterd ofwel  lag ze boven op de kleerkast met haar pootjes in lucht, totaal uitgeput.

Ik ben nog uren blijven waken en juist toen ik weer ingeslapen was maakte bazeke mij wakker. "Vooruit slaapkoppen opstaan. Wij gaan wandelen", zei hij, niet wetende wat er de afgelopen nacht gebeurd was. Babouchka en ik keken elkaar met slaapoogjes aan. Nu toch niet dachten we beiden. Maar bazekes zijn bazekes en daar moet je altijd naar luisteren, of toch meestal.

Nu  ben ik er weer mee weg, tot de volgende...

Toby.

Wacht, ik heb hier nog fotokes...

Ik met zo'n kauwding.

Babouchka met zo'n kauwding.

Zembi met zo'n kauwding.

Zo dat is alles voor nu...

Toby.