Platte rust.

Hey,
Hier ben ik weer Toby,
Ja beste tweevoeters, ik heb de laatste dagen niet veel kans gekregen om het computerke te kunnen gebruiken. Bazeke heeft hem altijd in beslag genomen en als ik al eens de kans had dan was ik veel te moe of had geen zin. Moe, vraag je je af, van wat kan zo'n kleine viervoeter nu moe zijn?
Wel geloof het of niet, een vlieg heeft mij de hele nacht wakker gehouden en mij niet alleen hoor. Ook ons bazinneke was wakker en ons Babouchka ook. Het was eigenlijk zo'n klein beetje Bouchi-bouchi haar schuld. Die vlieg, zo'n dikke zwarte hé, een dol zeggen jullie, zwermde rond haar oren en zij heeft er grote, groter dan die van mij en zeker groter als die van jullie. Hihi.... Zij vond dat niet zo plezant en is dan maar achter haar gaan jagen. Van al dat gejaag werd ik ook wakker en ben lekker mee gaan doen. Dan in de ene hoek van de kamer, dan in de andere, wat hadden wij pret. 
Maar toen deed bazinneke het nachtlampje aan en zei: "Wat is dat hier allemaal, kunnen jullie niet wat stiller zijn?" Totdat ook zij die bromvlieg in de gaten kreeg. "Ha zo", zei ze, "daar is de dader." En toen zette zei ook de jacht in. Soms begrijp ik jullie toch niet hoor. Eerst moeten wij stil zijn en dan gaan jullie meedoen. 
Bazinneke werd het snel beu en zei toen: "Kom op, het is genoeg geweest, er wordt weer geslapen. Zo dadelijk wordt bazeke ook nog wakker". Daar moest ik toch om lachen hoor. Bazeke wakker worden, die wordt van niets wakker. Hij snurkte rustig verder. En onze Zembi die had ons de hele tijd, afwisselend met linker en rechteroog  aangekeken. Daar maakt die zich op zijn leeftijd niet meer zo druk om.
"Zo, terug slapen nu", zei bazinneke en knipte het licht uit. 
Babouchka en ik bleven nog een hele tijd luisteren. Wij hoorden de bromvlieg niet meer. Misschien had zij ook naar bazinneke geluisterd ofwel  lag ze boven op de kleerkast met haar pootjes in lucht, totaal uitgeput.
Ik ben nog uren blijven waken en juist toen ik weer ingeslapen was maakte bazeke mij wakker. "Vooruit slaapkoppen opstaan. Wij gaan wandelen", zei hij, niet wetende wat er de afgelopen nacht gebeurd was. Babouchka en ik keken elkaar met slaapoogjes aan. Nu toch niet dachten we beiden. Maar bazekes zijn bazekes en daar moet je altijd naar luisteren, of toch meestal.
Nu  ben ik er weer mee weg, tot de volgende...
Toby.
Wacht, ik heb hier nog fotokes...

Ik met zo'n kauwding.
Babouchka met zo'n kauwding.
Zembi met zo'n kauwding.

Zo dat is alles voor nu...
Toby.




mmmm, lekker die kauwstripjes.

Hallo hondenvriendjes,
hier is Toby weer.
Vandaag was eens een rustig dagje. Zolang dat die nog bestaat is het Nationale Feestdag zei bazeke. Ik begrijp daar allemaal niet zoveel van en ons bazinneke ook niet. Vermits het dan toch een feestdag is krijgen jullie van mij zo'n lekkere kauwstrip, zei ze. Nu heb ik al veel soorten van dat kauwgedoe gehad, maar deze....amai,  lekker hoor. En hard, zo hard dat mijn vriendjes die van hen niet op kregen. Dat van mij was reeds op toen Zembi het zijn na een half uurtje liet liggen. Ha ja, die heeft al zijn tandjes niet meer. Hi..woef...hi. Oei, 'k was het al vergeten dat ik daar niet mee mag lachen. En ons Babouchka had die van haar mee in haar mand genomen. Toen zij er dorst van kreeg ben ik die kauwsnoep snel gaan wegnemen en ben die gaan verstoppen. En zij maar zoeken nadien. Maar het is een slimme, net zoals ik en daarom moest ik het telkens weer op een ander plaats gaan verstoppen. Ikke blij, want ze heeft het niet kunnen vinden. Ik heb het 's avonds zelf stiekem mee naar boven genomen toen ik ging slapen.
Tweevoetertjes, jullie weten niet hoe lekker het hier in huis riekt. Bazeke heeft een rozijnenbroodje gebakken. Dat wordt weer smullen. Ik zal weer al mijn  kunstjes moeten boven halen om daar een stukje van vast te krijgen. Vooral nu dat mijn bazeke en bazinneke vinden dat ik te dik wordt. Ik zal weer mijn beste trukjes moeten boven halen. Wens mij maar veel succes en tot morgen hé. 
Toby.

Naar het hondendoktervrouwtje.

Hey, hier ben ik weer  Toby.
Mijn pootjes waren gisteren te moe om jullie nog te vertellen van het bezoek bij het hondendoktervrouwtje.
Dus zoals jullie al weten had bazinneke een afspraak gemaakt en konden wij onmiddellijk komen. Wij alle drie blij dat we weer eens met de auto mee konden. Ik begin het nu een beetje gewoon te worden. De eerste keren dat ik meeging deed het zo een beetje vies in mijn buikje en dan begon ik te wenen. Bazeke zei dat ik dat wel gewoon zou worden en voor één keer heeft hij gelijk. Hihi,...grapje hoor, mijn bazeke heeft altijd gelijk.
Ik moest dus naar het doktersvrouwtje, dat is bij BOOZOO. Kennen jullie niet? Bazeke zal hieronder wel zeggen waar dat dat is.
Ik moest van bazinneke gaan omdat ik zo'n hoest had. Dat had ik jullie al verteld niet? Maar ik had die hoest niet van in de regen te lopen zei het hondendoktersvrouwtje. Het was een vieze rus, heu ....een virus.
Een vieze rus met een vreemde naam die ik niet kan onthouden. Het hondendoktersvrouwtje zei dat wij een beetje moesten afwachten en dat mijn vriendjes het misschien ook zouden krijgen. Dat vind ik goed want ik moet niet alleen zo'n vieze hoest hebben.
En toen moest ze ook nog zo'n papiertje in mijn oog steken en ook bij Zembi om te zien of wij wel genoeg oogvocht hebben. Ja ja, onze oogskes drogen op en daarom moet bazinneke alle dagen  zo iets uit een klein tubeke in onze oogskes doen. Vettig spul hoor.
En toen zei bazeke dat Babouchka haar adem vies rook. Dat hoorde ze niet graag hoor. Maar toen hondendoktersvrouwtje zei dat ze daar iets heel goed voor had om op te kauwen fleurde ze helemaal op en ik ook . Weeral snoep dachten wij. Uiteindelijk konden wij daar weg en omdat ik zo blij was dat ik kon vertrekken heb ik mijn pootje nog eens omhoog gehouden en tegen hondendoktersvrouwtje haar deur een plasje gedaan. Foei foei, zei bazinneke. Waarom? Ik was toch zo blij...
Dan weer zo'n ritje in de auto en toen we terug thuis waren was het tijd voor de "Tour". Ja mijn bazeke is ne hevige fan van de "Tour" en ik dus ook. Fietsen hé!
Ik heb hem gevraagd of hij hier zo'n fotoke kon zetten, want jullie geloven mij niet, denk ik.

Zie je nu wel, ongelovige Thomassen. Ik lieg niet hé. Tobyke liegt nooit...of soms een heel klein beetje.
Nu ben ik weer weg, want ik hoor dat bazinneke ons eten klaar maakt en dan ben ik niet te hou....den.......Da........g.....

Dierenartspraktijk booZoo
E.Ruelensvest 107
3001 Leuven
dierenarts@boozoo.be
www.boozoo.be



Wat een dag....!


Oef!...of beter Woef!...
Dit was een hectische dag. Oei, ik gebruik ook al moeilijke woorden zoals mijn bazeke. Het was een bewogen dag. Da's al beter hé.
Voordat ik jullie vertel wat ik vandaag zoal meegemaakt heb moet ik hier toch iemand bedanken. Ja mensen, "De gazet van Tienen" heeft over mij geschreven. Dat is straf hé, hoe snel een hondje zoals ik beroemd kan worden. Die man die die gazet uitgeeft is nu ook een héééél dikke vriend van mij. Pieter heel veel en dikke woef woefs van mij.
Ja tweevoeters, het begon vanmorgen al heel vroeg. Eigenlijk was het zo vroeg niet. Ik heb heel lang geslapen en mijn  vriendjes Zembi en Babouchka ook. Wij waren nog zo moe van te moeten stil zitten gisteren. Bazinneke en bazeke hebben ook lang geslapen. Van wat die zo moe waren weet ik niet, zij hebben verlof.
Het begon al ,toen bazeke met ons buiten ging vanmorgen. Vloog onze facteur,mijn frans is goed hé, onze postbode dus met zijn fiets voorbij juist op het moment dat wij de deur uitgingen. Jullie moeten weten, ik heb het niet zo op postbodes en mijn vriendjes ook niet. En ook niet van fietsen....en mijn vriendjes ook niet!
Wij waren nog geen veertig pootstappen ver (voor jullie zijn dat voetstappen, voor ons maal 2) of hij kwam alweer de hoek omgevlogen. En wij er weer op af hé. Ik denk dat hij denkt dat hij in de "Ronde van Frankrijk" rijdt. Amai, dat is ook geen gemakkelijke zin om uit te spreken.
En dat is nog niet alles. Toen wij terug thuis waren en ons snoepje kregen zei bazeke tegen bazinneke dat ik te dik geworden ben. Dat mag hij zeggen. Kijk maar eens op de foto hierboven wie dik is. Dan moet hij maar op regime, weeral frans hé, zei bazinneke. Dieet dus. En wie zijn schuld zou dat zijn? Niet die van mij hé. Ik bedel om snoepjes~ik kan da goed~maar wie geeft ze mij? Ha, nu zijn we er, ik kan die niet zelf uit de kast halen hoor.
En dat is nog niet alles hé. Bazinneke maakte dan een afspraak met de dierenarts en wij konden onmiddellijk komen zei het lieve hondendoktervrouwtje. Daar vertel ik jullie morgen meer over, want mijn pootjes worden moe van op al die letterkes te tikken. 
Tot morgen en niet te veel blaffen hé!

Toby.


Hey, 
Hier ben ik weer. Toby.
Zoals je kunt zien heeft mijn bazeke zo'n fotoke die bij TomTom gemaakt is hier bovenaan gezet. Jullie moeten nu toch eerlijk toegeven dat ik er hier goed op sta, niet?
Ik had eigenlijk niet veel zin om jullie nog wat te komen vertellen. Mannekes ik ben doodop hé. Wat een vermoeiende dag zeg. Ons bazeke vond er niet beter op dan ons vandaag te trimmen. Trimmen dat is net zoiets als naar de kapper gaan. Jullie vinden dat misschien wel leuk maar viervoetertjes zijn daar niet zo dol op. Dat komt om dat wij veel te lang moeten stil zitten. Ons bazeke heeft dit al weken beloofd aan ons bazinneke, maar het kwam er nooit van. "Vandaag is de ideale dag ",zei hij.  "Het is toch geen weer om wat anders te doen." En alzo hadden wij prijs. Het was ook de hoogste tijd. Wij zagen er net uit als onze noorpoolvrienden. Helemaal vol met haar. Bazinneke zei dat ze onze ogen niet meer zag. Vreemd hoor want ik zag die van haar nog wel en die van bazeke ook.
Enfin, ~je ziet dat ik ook een woordje frans spreek hé~hij is er dan deze morgen in volle overgave aan begonnen. Eerst ons Babouchka en dan ik, want ik kon niet wachten. Stel je maar eens voor dat ik de laatste zou zijn, ik zou het niet fijn gevonden hebben. Soms moest bazeke al eens boos zijn op mij omdat ik niet altijd doe wat hij wil.  Eerst moet ik rechtstaan, dan weer zitten. Ik wordt daar zo moe van en dan leg ik mij languit neer. Ja, dat vind hij niet leuk!
Uiteindelijk is het dan toch nog goed gekomen. Ik hijgde mij te pletter. Dorst dat je daar van krijgt!
Na mij kwam onze Zembi nog aan de beurt. Die kan nog moeilijker doen dan ik zegt bazeke.
Jullie zouden ons nu moeten zien. Bazinneke vind ons weer prachtig maar ik vind ons net gepluimde kiekens.
En nu ga ik een dutje doen, want ik ben stik kapot. En bazeke moet ook een beetje gaan liggen want die zijn rug is weer naar de vaantjes zegt hij.
Tot de volgende keer , 
Toby

Toby hier.

Hey,
Ik kom jullie nog wat vertellen.
Met dat slechte weer ben ik een beetje verkouden. Hoesten, hoesten. Ik hou bazeke en bazinneke de hele nacht wakker zeggen ze. Begrijp ik niet zo goed, Zembi en Babouchka worden er wel niet wakker van, waarom zij dan wel? Dat ik zo verkouden ben komt omdat ik altijd in de plassen loop. Ja lekker pletsen totdat ik door en door nat ben. Ik wordt altijd wel goed afgedroogd als we terug thuis zijn van een wandeling in de regen. Deze keer zal het wel rap rap gegaan zijn en nu ben ik een beetje ziek. Natuurlijk profiteer ik ervan om in de watten gelegd te worden. Ik kijk dan zo heel triest en dan krijg ik al eens een snoepje meer.
Dat is leuk hé. Maar weet je wat vééééél minder is? Bazinneke heeft een regenjasje voor mij gekocht bij Tom Tom zegt ze. Dat is daar waar ze eens héééle mooie foto's van mij gemaakt hebben en ook van mijn vriendjes. Ik zal eens aan bazeke vragen om die hier eens te tonen. Een regenfrakske dus. Een zwart frakske met een roze biezeke. Ik hou daar niet van, mijn vacht is dik genoeg vind ik en dat zegt bazeke ook. Maar wij moeten allebei bazinneke haar zin geven.Vrouwen zegt bazeke, teefjes zeg ik moet je altijd hun zin geven. het is net zoals met ons Babouchka.
Die heeft altijd de gewoonte om in het gat van de timmerman te gaan liggen en ik wil daar dan voorbij om naar mijn bazeke te gaan. Ik loop altijd achter mijn bazeke aan. Als zij geen zin heeft om mij voorbij te laten gaan dan bekijkt ze mij zo heel raar hé en dan durf ik ni. Ik heb dat één keer geprobeerd hé en amai toen. Ze had mij in mijn nekske vast. Teefkes hé.
Heu...ja , regenfrakske dus.  En je gaat het zien hé, elke keer dat wij nu gaan wandelen zal het regenen. Eigenlijk toch nog zo'n slecht idee niet van bazinneke. Nu kan ik mij zelfs in de plassen rollen.Lol dat ik ga hebben. Ha, jij denkt dat ik dat niet durf. Pas op, ik durf alles! Of....toch bijna alles. Ik ben een deugniet zeggen ze maar dat begrijp ik niet goed. Ik ben toch een klein lief hondje. Een....durf niet caesareke zeggen hé, een terrier, een West-highland White Terrier en die doen alleen maar gewoon hun zin.
Nu moet ik eens verder gaan snuffelen in de huiskamer.
Als je op een regenachtige dag een hééél lief hondje ziet met een zwart regenfrakske en roze biezeke, dan ben ik dat: Toby.

Mag ik mij voorstellen?

Hey,

Ik kom eens even kijken en mijzelf aan jullie voorstellen.
Ik ben Toby, een viervoetertje en nu 4 jaar oud. Iedereen noemt mij een Caesareke maar dat heb ik niet graag. Alleen maar om dat mijn mooie foto op doosjes eten staat. Dat eten is trouwens niet lekker en ook niet gezond voor ons. Veel liever heb ik dus dat je onze soort met zijn echte naam toespreekt en dat is zeker niet gemakkelijk om te onthouden.
Ik ben dus...humm, humm,...een "West-highland White Terrier". Da's niet simpel hé.
Oh! Ik zie dat mijn bazeke al een foto van mij hier bovenaan gezet heeft. Flink van hem.
Ik ben die slimme ~dat zeggen mijn bazeke en bazinneke~ helemaal rechts. Die twee anderen zijn ook huisgenootjes van me en mijn beste vrienden. ...Soms. Ik zal ze jullie even voorstellen. Naast mij in het midden is "Zembi". Hij is van dezelfde familie als ik en ook een manneke maar hij is véél véél ouder dan mijzelf. Elf jaar zeg, dat is oud, niet? Ik zal jullie wat zeggen of beter toefluisteren want hij heeft niet graag dat iedereen dat weet: Hij is al tandjes verloren, hi hi....Oei, ik mag hier niet mee lachen zegt bazeke.
En helemaal rechts is mijn vriendinneke Babouchka. Die is van een andere familie, dat zien jullie toch wel hoop ik. Zo zwart als.... oei mag ik ook al niet zeggen. Zij is van het ras ~ras vind ik een lelijk woord, ik zeg liever familie~ Scottish Terrier. Ook niet gemakkelijk om te onthouden hé.
En dan zijn er nog natuurlijk mijn bazeke en bazinneke. Daar is geen foto van en dat komt omdat zij niet zo mooi zijn als wij. Het is maar om te lachen hoor. Zijn zijn heel lief voor ons. Ik zal jullie daar later nog veel over  vertellen.
Zo, nu kennen jullie mij zoal een klein beetje.
Ik moet weg want ik hoor dat hier iedereen wakker wordt en bazeke heeft niet graag dat ik aan zijn computer snuffel. Tot later hé.

Toby