Ik zal eens iets vertellen...

Hallo tweevoeters,
Ik kom jullie vertellen dat het hondendoktersvrouwtje mij morgen kan ontvangen. Ze is juist terug uit verlof. Het zou zo een beetje gaan tijd worden want iedereen wordt hier stapelgek van mijn krabben.
En wat moet ik dan wel niet zeggen? Ik zit er wel mee hé. 
Dus ik hoop dat het hondendoktersvrouwtje mij vlug kan helpen. Liefst geen spuitje hoor.  "Als het moet, moet het", zegt bazeke. Maar die heeft gemakkelijk spreken, zijn velleke is zeker tien keer dikker dan dat van mij. Dan maar pillekes voor mij. Die zijn heel lekker. Dat geloven jullie niet hé, maar bazeke of bazinneke doen daar paté rond, of kaas of hesp. Mmmm, dat is lekker. En dan moeten mijn vriendjes Zembi en Baboucha dat natuurlijk ook hebben. Ja, wier hier pillekes moet nemen maakt de anderen ook gelukkig. Dat krijgen wij anders niet hoor. Wij moeten het altijd doen met die droge korrels. Die zijn wel lekker, maar af en toe zo eens iets anders,mmmmm.
Juist zoals op de zondag, dan wilt bazinneke altijd een eitje bij haar broodjes en ons bazeke kookt dan één eitje meer voor ons. Daar kunnen wij van smullen. Elke zondag is een feest voor ons. 
En als bazeke en bazinneke zo in de zomer buiten eten klaar maken op zo'n vies dinges, zo een barbedinges, jullie weten wel een BBQ, dan is het ook feest voor ons hoor. Dan krijgen wij de beentjes van de ribbekes. Maar niet te veel hé. Ik had zo op een keer die van mijn vriendjes gepikt, waf waf (hi hi). En ik maar stiekem smullen, totdat het teveel was en Tobyke weer alles wat in zijn maagske zat weer moest uitspuwen. Braken noemen ze dat geloof ik.
Dat was die dag dat onze Vic op bezoek was.
Die kennen jullie nog niet hé. Wel Vic  die zou ook opa en oma moeten zeggen tegen bazeke en bazinneke, maar dat kan hij nog niet. Daarvoor is hij nog een beetje te jong. Maar hij wilt al wel met mij spelen. Als hij heel kleintjes was dan durfde hij aan mijn haartjes trekken, maar dan mocht niet van bazeke hé.
Nu is het een lief manneke en hij aait mij net zo zacht als jullie dat zouden doen. Allez, dat denk ik toch van jullie. Ik zal aan bazeke vragen om hieronder een fotoke van hem te laten zien. Ik kan hier wel schrijven, maar fotokes plaatsen dat is een ander paar mouwen.
Zo, ik ben er weer mee weg met jeukende pootjes en velleke.
Ik laat jullie nog wel weten hoe het afgelopen is bij het hondendoktersvrouwtje.
Tot waf.
Toby.


En hier onze Vic.


Even verschieten!

Hallo tweevoeters hier de vierjarige Toby.
Wat ik jullie nu ga vertellen was effen verschieten voor mij en mijn twee vriendjes.
Vorige vrijdag verliep zoals andere dagen alles zijn gewoon gangetje, totdat ons bazinneke thuis kwam van haar werk en bazeke zei dat ze onmiddellijk moesten vertrekken. "Wij blijven niet lang weg", zei bazinneke.
Ja watte, niet lang ! 
Ze zijn hééééél lang weggebleven. Wij maar wachten, 1 uur, wachten, 2 uur, wachten, 3 uur en nu komt het.
Plots ging de garagepoort open en er reed een vreemde auto binnen. Inbrekers dachten we en wij blaffen natuurlijk, want wij zijn goede wakers. Wij zouden hen eens een leuke ontvangst bezorgen die ze niet snel konden vergeten. Wij stonden al aan de deur van de woonkamer om hen te bespringen.
"Hela, wat rustiger hé mannen", hoorde wij roepen.
Wat keken wij raar op zeg. Was dat de stem niet van ons bazeke?
"Ja ja, wij zijn het", riep bazinneke.
Nu kon ik echt niet meer volgen hoor, het waren ze toch. Begrijpen jullie dat ? Zij vertrokken met een grijze auto en kwamen met een zwarte terug. Dat ging boven mijn hondepetje hoor.
"Komen jullie maar eens kijken", zei bazeke toen hij de deur voor ons open deed. "Daarin kunnen jullie volgend jaar met ons mee naar Frankrijk. Kijk hier is jullie plaats."  
Ik was nog geen klein beetje nieuwsgierig en wou zien of wij even veel ruimte hadden als in die andere en ja hoor, meer dan genoeg. Ik zou wel wat hoger moeten springen en als dat niet ging zou bazeke mij moeten  opheffen net zoals hij met Zembi en Babouchka doet.
"En goed gekeurd om tot bij Emma te gaan?",vroeg hij.
Alleen ik blafte van "ja". Mijn twee vriendjes liet het onverschillig. Zij zijn snel met alles tevreden en niet zo kieskeurig als ik.
Dat wordt dan weer dolle pret, op bezoek bij Emma. Die kennen jullie niet hé. Wel die zegt tegen bazeke en bazinneke "papi en mami". Dat is Frans voor "opa en oma". En die zegt dat omdat ze Frans spreekt, juist zoals ik soms doe of toch probeer te doen. En die Emma hé is 2 jaar ouder dan ik en die speelt veel met ons en om te spelen moet je geen Frans verstaan. Dat is in alle talen hetzelfde heb ik mijn bazeke eens horen zeggen. Ik zal hem vragen om hieronder een fotoke van haar te zetten.
Jammer dat het nog zo lang duurt. Ik zou al weg geweest zijn.
Maar dan had ik jullie dit niet kunnen vertellen natuurlijk.
Toby.


Ikke terug hier sé

Hallo tweevoetertjes, hier ben ik weer Toby.
Willen jullie nu eens wat weten ? 
Het is vandaag mijn verjaardag. Ja ja ik verjaar ook al eens hé.
Ik ben vandaag 
4
jaar
geworden.
Wat vinden jullie daarvan.
En ik maar wachten op mijn cadeautje, maar juist niks gekregen. Ja, ik krijg geen snoep meer hé. Jullie weten het al wel. Tobyke is te dik en moet een beetje regimen. Da's ook een vies woord hé.
Maar dat is geen erg hoor, ik heb deze morgen een extra dikke knuffel van mijn bazeke gekregen en daar juist als bazinneke van werken kwam ook zo'n hééééél grote knuffel hé.
Ik ben nogal met mijn gat in de boter gevallen , zo'n lieve bazekes. 
Maar mijn vriendjes Zembi en Babouchka die hebben mij maar eens vies bekeken? "Wordt gij ook al zo oud snotter " zag en hoorde ik ze denken.
Ik wilde er vandaag een groot feest van maken met barbeque en al van die dingen, maar ja jullie hebben het ook gezien hé. Het regende pijpestelen en dat hebben mijn vriendjes niet graag. Dus hebben wij binnen maar een beetje met ballekes gespeeld en ons bazeke een beetje, ja een héééél klein beetje op zijn zenuwen gewerkt.
Ik vind dat heel goed, zo krijgen wij tenminste zijn aandacht. 
Nu ga ik hier stoppen want ik hoor hier paardjes voorbij komen en daar wil ik samen met mijn vriendjes eens goed gaan op blaffen.
Als jullie nog een geschenkje voor mij hadden mag je dat altijd komen brengen . Jullie weten waar ik woon hé.
Zo, tot nog eens,
Toby.
PS: hieronder nog een fotoke, 
Hier zie je hoe vermoeiend ons leven kan zijn.
Ik ben die links .

Jullie mogen ook jullie mening zeggen hieronder hé.
En ook eens op die reklamekes drukken.
Elke keer dat je er op klikt heb ik een snoepje meer.
Goed gezien van mij hé.