Ik mag niet bang zijn!

Hey beste Toby-vriendjes.

Eindelijk komt het zonnetje er zo nu en dan eens door. Zeg nu zelf, het is de laatste tijd toch echt slecht geweest. Eigenlijk geen weer om een tweevoeter door te jagen. Maar daar kwam ik hier niet voor.

Willen jullie nu eens weten wat er met onze Babouchka gebeurd is? Neen?
Maakt niet uit, ik vertel het toch.

Wel Babouchka haar tandjes waren er heel slecht aan toe en het doktersvrouwtje zei dat die er uit moesten. Wel Tien. Zij ging die er uit trekken zei ze. Ooooo, dat zou ze bij niet moeten doen. "Jij bent een schrikkepiet", zei bazeke. Wat was dat nu weer, een schrikkepiet, een 'schrikkehondje' ja. Maar het is wel waar. Ik heb altijd heel veel lawaai, maar eigenlijk heb ik maar een klein bang hartje.

Maar goed, liever Babouchka dan ik.

Dus bazeke deed haar 's morgens naar het doktersvrouwtje en haalde haar 's avonds terug. Ik moest toch wel even lachen. Babouchka, ons mieke zonder zonder tanden.

"En, alles goed verlopen", vroeg bazinneke.

"Ja, maar er moeten nog twee kiezen getrokken worden", zuchtte bazeke. "Je ziet dat je geen bang moet hebben hé Toby. Babouchka heeft er helemaal niets van gevoeld."

Niet bang, niet bang! Zo te zien was Babouchka toch niet helemaal in haar gewone doen. Ik ben eens aan haar snuitje gaan snuffelen en ze was daar niet boos om. Dan zal ze wel geen pijn gehad hebben dacht ik. En ja hoor een beetje later was ze al aan het eten. Ja, ja eten en dat met tien tanden minder. Straf hé. 

Volgende week moet ik ook naar het doktersvrouwtje om naar mijn tandjes te laten kijken. Bazinneke zegt dat mijn tandvlees - dat is daar waar mijn tandjes in zitten hé - er ook niet zo goed uit ziet. Het doktersvrouwtje mag er wel eens naar kijken maar ze mag er geen uittrekken hoor, want eigenlijk ben ik toch nog een beetje bang.

En weten jullie waarvan nog?

Bazeke is vandaag thuis gekomen met zo'n kader. Dat heeft zo een vieze naam, een shilerij of zo iets. Dat doet mij denken aan de shiller  van enkele weken terug. En daar staat een lelijk gezicht van een tweevoeter op met zo iets op zijn kop zo. Bazeke heeft die shillerij aan de muur gehangen. 

 Als ik hier niets aan het vertellen ben, blaf ik er tegen.

Oeee, wat is dat een vieze tweevoeter. Daar heb ik nu ook zo een beetje schrik van zo."Je moet daar niet bang van zijn", zegt bazinneke, "dat is een schilderij van een arabier.  Bazeke heeft dat vele jaren terug nog gemaakt."

Een' shillerij' van 'bierdinges', van bazeke of nie, ikke toch een beetje bang!

Waf, waf, waf.... 

die kijkt maar vies.

Waf, waf, waf,...

Kijk nu zelf maar eens....

De schilder

Hallo lieve tweevoetertjes, hier ben ik weer .

Ik ben jullie nog niet vergeten hoor en zoals ik de vorige keer had beloofd wil ik jullie vandaag iets vertellen over een hele, maar dan ook een hele rare tweevoeter die hier bij ons in huis is geweest. Ja een heel rare hoor. Die was zo helemaal wit, zo wit als ik en onze Zembi. "Dat is die meneer zijn werktenue", zei bazeke, "en die meneer komt hier de muren schilderen." 

Bazeke was weer met zijn moeilijke woorden daar. Schillen of schildenen? Ik ben dan maar onmiddellijk aan het blaffen gegaan, want tweevoetertjes die in dezelfde kleur rondlopen zoals ik, daar heb ik het niet voor. Bazeke en bazinneke vonden het niet leuk dat ik zo kwaad was op die chiller of zoiets en ik moest van hen mijn mand in. 

Die witte tweevoeter zette overal vodden op de vloer en plastiek over de tafel en kasten. Ik had al bang dat hij ook nog iets over mij in mijn mandje zou leggen. Onder zo'n plastiek liggen doe ik niet graag hoor. Jullie misschien wel?

En toen deed hij van die grote potten open en nam een stok in zijn hand. Joepie, die wil met mij spelen dacht ik, maar mijn pret was vlug weg toen hij die stok in een emmer stak en zo maar op zijn ééntje speelde. 

En toen hé... Toen gebeurde het, jullie gaan mij niet geloven hé, maar die witte hé, die smeerde van wat in die pot zat op de muren. Dat vond ik wel het toppunt. Die mocht dat zo maar doen van bazeke en bazinneke. Ik mag mijn pootjes niet tegen de muur zetten maar die witte schillende tweevoeter die mocht dat wel!

Ik wipte vlug uit mijn mand. Ik wou wel eens zien wat er in die pot zat en dat zo maar overal op de muren kon. Ik stak dus mijn snuitje erin om eens goed te ruiken. Bah! Niet lekker hoor.

"TOBY AF", riep bazeke, "blijf van de verf af!"

Verf, weer zo'n moeilijk woord.

Ik keek op en kwispelde met mijn staartje. Dat doe ik altijd als men boos is op mij. 

Het bleek dan deze keer ook te helpen want bazeke, bazinneke en die witte chiller schoten in een lach.

"Zie je daar nu eens staan met je groene snuitje", zei bazeke.

Groen snuitje, groen snuitje? Bazeke hield mij zeker voor de gek. Mijn snuitje is zwart en dat is al altijd zo geweest. Tot nu dus, want toen ik met schele oogjes naar mijn neusje keek zag ik dat dat plots veranderd was. Groen dus.

"Ik zal dat wel afkuisen", zei die witte chiller. 

Ik zette het vlug op een lopen, terug naar mijn mandje. Ik wil niet dat andere tweevoetertjes aan mijn neusje komen.

"Doe ik wel", zei bazinneke.

Oef, dat was beter.

Ik ben dus die ganse dag en ook de dagen nadien uit die chiller zijn buurt gebleven en ben ook niet meer aan die potten van hem gaan ruiken. Zeg nu zelf, ik sta toch het best met een zwart snuitje. Of niet soms?

Toby is back in blog !

Hallo lieve tweevoetige lezertjes hier ben ik weer.

Toby is back!

(ik spreek nu ook al Engels hé)

Mijn bazeke zei dat ik terug van mij moest laten horen omdat vele van zijn vrienden en nog vele andere tweevoetertjes mij zo een beetje gemist hebben. 

En nu hoor ik jullie al vragen waar ik zolang gebleven ben en waarom ik hier niets meer kwam vertellen.

Wel, ik had geen tijd meer. Ik had het veel te druk met spelen. Jammer genoeg willen mijn vriendjes Zembi en Babouchka (wat een moeilijke naam toch om te blaffen) niet dikwijls meedoen."Wacht maar totdat jij ook zo oud zult zijn,"zegt bazeke,"je zal dan ook zo hevig niet meer zijn."

Ja, mijn twee vriendjes worden al wat ouder. Zembi wordt 13 jaar en Babou (zo is het veel gemakkelijker) is al 11 jaar geworden. Dat is oud hé.

Dus speel ik alleen. Bazinneke heeft mij zo'n rubberen kip meegebracht van 'Tom & co'. Dat is een hondenwinkel.Niet alleen voor hondjes, maar ook nog voor andere diertjes. Katten en vogeltjes. Het zijn niet mijn beste maatjes maar die moeten we toch ook verzorgen zegt bazeke. Ik blaf liever op hen of loop achter hen aan.

Maar wat was ik hier nu weer aan het vertellen?

O ja! Die kip dus. Wat kan die lawaai maken! Telkens ik die vast neem begint die te schreeuwen. Ik dan maar lekker in haar bijten en de lucht ingooien en toch blijft die verder doen. We weten beiden van geen ophouden totdat bazeke het lawaai beu wordt. "Heb je nu bijna gedaan Toby?" vraagt hij dan.

Maar ik doe dan of ik hem niet gehoord heb. Ik hoor alleen maar wat ik graag hoor zegt hij dan.

Ik ben altijd al zo'n deugniet geweest. 

Ik wordt bijna 6 jaar en zal nu ook niet meer veranderen. Hi hi. 

Als ik die schreeuwende kip beu ben, dan is het mijn beurt om lawaai te maken.

Ik ga dan voor het raam zitten en blaf op elke viervoeter, groot of klein, die voorbij komt. En ook op sommige tweevoeters durf ik al eens blaffen. Vooral als ze zich wegstoppen onder een dekentje.

Dat is een hoofddoek zegt bazeke. 

Ik heb niet graag dat ze zich verstoppen en daarmee, een dekentje is om op te slapen.

"Jij bent een echte racist,"zegt bazeke. Weeral zo een raar woord. Bazeke gebruikt toch veel van die moeilijke woorden hoor.

En als ik dan zo blaf hé, dan komen Zembi en Babou ook meedoen. Wij zijn dan zo een echte rockgroep zoals de "Jacksons five". Wij zijn dan de "Terriers three".

En na dat optreden ben ik wel héél, héél moe en ga ik een beetje slapen voor het haardvuur. Om dan even later met bazeke te gaan wandelen.

Jullie zien nu toch wel in dat ik niet veel tijd meer over heb om mijn verhaaltjes te vertellen.

Maar ik ga mijn best doen. Ik zal in mijn hondjesagenda een plaatsje vrijmaken.

Tot binnenkort.

Ach ja, ik was nog iets vergeten te zeggen over een vreemde tweevoeter die bij ons thuis van alles met de muren en het plafond heeft gedaan.

Dat zal voor de volgende keer zijn.

Toby.