Hallo beste tweevoetertjes, hier weer wat nieuws van mij.
Jullie geloven het of niet, maar Tobyke heeft weer eens een probleempje.
In plaats van de jeuk op mijn velleke kreeg ik het nu aan mijn linker oog. Eerst was het maar een beetje gekriebel maar langzamerhand begon het toch pijn te doen en kwam er iets uit mijn oogje.
Bazinneke zag dat er wat mis was en had bazeke er bij geroepen. "Jaja," zei hij, "ik zie het al. Toby zijn oog is ontstoken en er loopt wat etter uit."
"ETTER". wat een raar en vies klinkend woord . Dat had ik nog nooit gehoord.
"Zou je er niet mee naar de dierenarts gaan," vroeg bazinneke.
"We bekijken het morgenvroeg nog wel eens," zei bazeke. "Indien het niet beter is maak ik wel een afspraak."
En wat hadden jullie nu gedacht? De dag nadien kreeg ik mijn oogje niet meer open. Het zat helemaal dicht geplakt met die opgedroogde dinges, ja dat vies woord, etter.
"Ja jongen, dat ziet er toch niet schitterend uit."zei bazeke. "Ik zal het eens proper maken.
Hij nam een washandje met lauw water en reinigde mijn oogje hiermee. Het deed geen pijn hoor en ik was blij dat ik het terug open kon doen.
Bazeke telefoneerde met het hondendoktersvrouwtje om een afspraak te maken. "Deze avond kunnen wij gaan," zei hij. "Maar nu beginnen wij aan onze ochtendwandeling." Bazeke moet het woord "wandelen" maar één keer uitspreken en wij staan met ons drieën kwispelend met ons staartje om hen heen. Tijdens de wandeling kwamen we zoals gewoonlijk veel andere hondjes tegen. Ik had nogal veel aandacht van de hondenvrouwtjes. Ik vond dat toch wel vreemd, meestal keken ze niet eens naar mij om.
"Als jij zo met je oogje blijft pinken gaan alle teefjes achter je aan gaan lopen,"zei bazeke.
Toen begreep ik pas mijn succes.
Toch had ik liever gehad dat mijn oogje geen zeer deed.
Het was lang wachten tot dat het avond was en ik samen met mijn bazeke naar het hondendoktersvrouwtje kon gaan. Ik mocht voor één keer in de auto vooraan naast hem zitten op weg er naar toe. Nu kon ik eindelijk eens zien wat hij daar vooraan altijd doet, vreemde dingen hoor.
Hij heeft dan zo een groot rond ding vast en daar draait hij mee. Soms laat hij dat met één hand los om aan stok naast hem te trekken. En hij doet dan ook nog rare dingen met zijn voeten.
Bazekes hé!
Het hondendoktersvrouwtje was zoals altijd heel lief tegen mij. En omdat zij zo lief was mocht ze zonder probleem naar mijn linker oogje kijken. "Het zijn twee soorten van infectie," zei ze tegen mijn bazeke. " Eentje is niet zo erg, het andere moeten wij toch opvolgen. Ik wil jullie volgende week terug zien. Je kan Toby zijn oogje zuiver maken met deze reiniger en deze zalf die je zeker vier maal daags op het onderste ooglid moet aanbrengen."
Zij gaf aan bazeke een plastiek busje (Ophta-clean) en een tubeke (Gloveticol) mee.
En dat was het dan, wij terug naar huis.
"En vertel, wat is er met onze Toby."vroeg bazineke, waarop bazeke het hele verhaal deed.
Diezelfde avond nog werd er van die zalf uit dat tubeke in mijn oogje gedaan.
We zijn nu al drie dagen verder en het is al véééél beter. Ik moet al niet meer zo op de hondenvrouwtjes pinken en mijn oogje plakt niet meer dicht als ik 's morgens wakker wordt.
Het hondendoktersvrouwtje zal tevreden zijn volgende week en wij ook allemaal.
Wat zo'n dichtgeplakt oogje toch allemaal met zich meebrengt, niet?
Tot de volgende keer tweevoetertjes.
Toby.
